Antidepressiva Venlafaxine

Farmacogenetica bij behandeling met Venlafaxine

Suwala et al, Pharmacogenomics august 2019, DOI: 10.2217/pgs-2019-0031

Voorschrijven van medicijnen bij de behandeling van psychische klachten is vaak een langdurige zoektocht naar het beste medicijn en de juiste dosering. Vaak is pas na minimaal 6 weken zekerheid te geven over het effect van het voorgeschreven medicijn. Maar vaak ook start dan weer een nieuwe zoektocht naar het voor de patient beste medicijn. Veel antidepressiva worden afgebroken door het gen CYP2D6. Zo’n 45% van de mensen heeft een afwijkende variant van dit gen, die van invloed is op de werking van veel antidepressiva. Een farmacogenetische benadering van deze zoektocht zou om die reden logisch zijn.

Een voorbeeld is  Venlafaxine: dit antidepressiva is een Seronine Norepinephrine heropname remmer. Venlafaxine voorkomt ook de opname van dopamine. Venlafaxine wordt afgebroken door o.a.  CYP2D6, CYP2C9, CYP2C19 en CYP3A4. Genetische variaties in deze genen zijn bekend en komen relatief vaak voor. Het is dus belangrijk de varianten in de genoemde genen te kennen, die van invloed zijn op de werking van Venlafaxine. Farmacogenetisch onderzoek is daarop het antwoord.

In dit artikel worden de genetische markers behandeld, die uit verschillende studies naar voren zijn gekomen als relevant, voor de werking van Venlafaxine.