Farmacogenetica bij Alzheimer & Parkinson

Ziektes, zoals Parkinson en Alzheimer, hebben een groot negatief effect op de kwaliteit van leven. Dit geldt voor zowel de patiënt als voor de familie. Patiënten gebruiken vaak meerdere medicijnen. Extra aandacht vraagt dus de interactie tussen deze medicijnen.

Juist bij gebruik van meerdere medicijnen is kennis van het farmacogenetisch DNA profiel belangrijk om de juiste dosering te bepalen en daarmee bijwerkingen of zelfs ineffectiviteit te voorkomen. De werking en het effect van Alzheimer en Parkinson medicijnen wordt voor 60-90% bepaald door genetische factoren.

Er zijn inmiddels 695 genen bekend die een rol spelen bij het ontstaan van Alzheimer. De meest bekende is het APOE gen. Een genetische variatie in dit gen zorgt voor een slechte werking van de meest gangbare medicijnen tegen Alzheimer.

Meer dan 80% van deze patiëntengroep heeft geen of verminderde activiteit van de genen CYP2D6, CYP2C9, CYP2C19 en CYP3A4. Deze genen spelen juist een belangrijke rol spelen bij de werking van de meest gebruikte medicijnen. In dit artikel worden meerdere genen genoemd die een belangrijke rol spelen bij medicatie gericht tegen Alzheimer en Parkinson en waarvan genetische varianten vaak voorkomen.